आजोबांच्या खोलीत आता धुकं..धुकं...धुकं... आजोबांचं जग सगळं मुकं...मुकं...मुकं.. .. ही मंगेश पाडगावकर यांची " नसलेल्या आजोबांची असलेली कविता " जेव्हा पहिल्यांदा वाचनात आली होती, तेव्हाही कविता वाचता वाचता खूप भरून आले आणि असे कध्धी होऊ नये असे वाटले, आज ही गोष्ट खरी आहे आणि खरच खूप भरून आलंय.३१ जानेवारी २०२० ला आजोबांना म्हणजे माझ्या बाबांच्या बाबांना ९२ व्या वर्षी देवाज्ञा झाली आणि ह्या १२ दिवसात दोनदा रत्नागिरीला गेल्यावर कित्येक आठवणी मनात फेर धरत राहिल्या, सगळे बालपणच जणू परत जागं होऊन भोवताली दिसत होतं..लाडक्या आजोबांच्या काही आठवणी आज जमतील तशा मांडणार आहे. लहानपणी मी आमच्या घरच्या नातवंडांमध्ये सगळ्यात मोठी त्यामुळे आजोबांची सर्वात लाडकी नात होते लाडाने ते मला कल्याण म्हणत असतं आणि मी दिसले की 'कल्याण करी रामराया' हे गाणं गुणगुणत, .त्यांची अतिशय लाडकी लेक म्हणजे माझी आत्त्या 'वर्षा' जी ठाण्याला असते.... तिची त्यांना आठवण येत असली की मलाच ते कधीकधी कल्याण ऐवजी 'वर्षाराणी' म्हणून हाक मारायचे आणि म्हणायचे 'अरे मला वाटले व