जेव्हा जग भोवताली
भासे सारे थांबलेले
आणि मनीचे विचार
दाही दिशा पांगलेले
साद घालीत स्वतःला
आठवाव्या आणा भाका
थबकल्या आयुष्याला
द्यावा एक तरी झोका
तुला झोका द्यावयास
कोणी येईल धावूनी
कुणी हसेल मोठ्याने
तुला पडता पाहूनी
कधी भीतीने, लाजेने
बघ चुकेलही ठोका
थबकल्या आयुष्याला
परी हवा एक झोका
उंच असताना झोका
राही पाय अधांतरी
दोन्ही हातात धरावी
तेव्हा घट्ट त्याची दोरी
उंच झेपवण्याआधी
नीट पारखावा धोका
थबकल्या आयुष्याला
परी हवा एक झोका
त्याने पकडता लय
होतो स्वतःशी संवाद
जग भासेल नवीन
येता अंतरीची साद
हळूहळू अंतरात
त्याचा रुजेलच ठेका
थबकल्या आयुष्याला
परी हवा एक झोका
झोका होई मागे पुढे
देई आयुष्याचे धडे
क्षण इथला टिपतो
तोच जाई नभाकडे
मग घेता घेता झोका
येई देता एकमेका
थबकल्या आयुष्याचा
एक होऊया ना झोका?
-कल्याणी बोरकर
Comments
Post a Comment