शाळा
शाळेच्या बाकावर फिरता
का थरथरला हात
सडा आठवणींचा का
शहारला हृदयात?
हा बंध कोणता आहे
अन असे कोणते नाते
मी कितीही मोठा होता
मन लहान होऊन येते
मन लहान होऊन येते
इथे शोधण्या काही
मीं इथे जसा सापडतो
मी तसा कुठेही नाही
ही वास्तू अजुनी सांगे
अगणित अमुचे किस्से
जरी सर्वांच्या हक्काची
तरी कधी न होती हिस्से
आठवते मज अजुनी
ही गजबजलेली जागा
इथे जोडला गेलेला
हरेक अनोखा धागा
त्या प्रार्थनेतले सूर
ते गुरुजनांचे बोल
साधेच येथले शब्द
तरी अर्थ तयांचे खोल
खेळाच्या मैदानावर
घालवलेले तासन तास
मैत्रीत वाटुनी खाल्लेला
प्रत्येक खाऊचा घास
ते शाळेमधले पंगे
नाराजी भांडणे तक्रार
तो आवाजातील जोर
अन कधी खाल्लेला मार
ते भूगोलातले तारे
नैऋत्य ईशान्य वारे
त्या इतिहासातील गोष्टी
अन गोष्टीतील लढणारे
ती गणितातील प्रमेये
आणि अवघडसे सिद्धांत
ज्यांनी अमुच्या बुद्धीचा
किती पाहिला अंत
इंग्रजीच्या स्पेल्लिंग्सचे
लावलेले नवनवे शोध
त्या मराठीतल्या कविता
अन कवितेमधला बोध
ते चित्रकलेतील रंग
अन हातातील कौशल्य
माझ्या चित्रातील प्राणी
कुणी न ओळखल्याच शल्य
ती ध्वजवंदनाची सकाळ
अन देशभक्तीपर गान
तो संचलनातील जोश
अन उरातील अभिमान
ते पडणे आणि धडपडणे
चुकण्यातूनही शिकणे
वरवर जरी बेफिकीरी
तरी आतून काही जपणे
आम्ही चुकता धरुनी कान
ज्यांनी दाखवली वाट
प्रोत्साहन देऊनी ज्यांनी
कितीदा थोपटली पाठ
ते शिक्षक अमुचे सारे
आठवती शाळा म्हणता
आम्ही कृतज्ञ सदैव राहू
त्य मार्गदर्शनाकरिता
जरी वेगवेगळे आम्ही
तरी समान आहे काही
ती ओढ आम्हां सर्वाना
इथवर घेऊनी येई
शाळेच्या बाकावर फिरता
म्हणुनी थरथरला हात
सडा ह्या आठवणींचा
बघ शहारला हृदयात
बघ शहारला हृदयात
©कल्याणी बोरकर
Comments
Post a Comment